Architektura towarzyszy nam praktycznie od zawsze. Wszystko, co zbudujemy, oraz cała otaczająca przestrzeń użytkowa najprościej definiuje czym jest owa dziedzina. Już w starożytności z potrzeb schronienia i ochrony zarówno przed zwierzętami, jak i pogodą tworzono osady, które skupiały różne grupy ludzi. Podstawowym narzędziem pracy były ludzkie ręce, a za materiały budowlane służyło drewno, gliniane cegły suszone na słońcu, a także mokra glina, która była idealnym spoiwem. Wśród starożytnych cywilizacji, architektura miała dodatkowe znaczenie- była odzwierciedleniem boskości, lub potęgi. W dobie średniowiecza znacznie wzrosła budowa obiektów użytkowych, takich jak drogi, mosty, szkoły i szpitale. Renesans to z kolei kult indywidualizmu. Architekt dotychczas posiadający cechy inżyniera i artysty uległ podziałowi, a do jego priorytetami stały się aspekty estetyczne i humanistyczne. Nie bez znaczenie została również rewolucja przemysłowa, dzięki której zaczęto wykorzystywać produkcję maszynową, która z powodzeniem zastąpiła droższych rzemieślników. W czasach modernistycznych stworzono nowy styl odpowiadający roli zarówno społecznego, jak i ekonomicznego ładu, w oparciu o potrzeby klasy robotniczej i średniej. Po pierwszej wojnie światowej chętnie uciekano się do prostych form, pozbawionych historycznych znaczeń. Dalej rozwinął się postmodernizm, jako opozycja dla oszczędności wcześniejszych architektów, którzy surowe wykończenia uważali za wystarczające piękno. Obecnie, na pierwszym miejscu stawia się ludzkie potrzeby i technologie, które przyczyniają się do tworzenia przyjaznego środowiska. Dzisiejsza architektura jest zatem multidyscyplinarna, co oznacza, że duży wpływ na projektowanie i zabudowywanie przestrzeni użytkowych mają badania nad środowiskiem i w zakresie społecznym, przybliżające wszelkie potrzeby i oczekiwania ludzi. Zrównoważony rozwój został wpisany na stałe do kanonu architektonicznego i tego właśnie wymaga się od obecnych specjalistów.